Posted: 24 Eylül 2017 Pazar by wildceno in
2

moruk eskiden bir düşüncem vardı, "biz dunaya gelirken daha iyisi için soz vermediler, yani bundan daha iyisi yok" . iyi hissettirdi vesselam ama şimdilerde göğüsümde beyazlar var. şöyle bakınca geriye hayat negligible zamanlardaki mutlulukların arasındaki diğer bütün her şey ile dolu. yani insan garip bir varlık yaslandıkça öğreniyor, ama öğrendikçe kafası daha bir karışıyor. belkide insana fazla olan şey bir kafadır. ben bu dunyanın gotune koyam moruk hani beni siktir et seninde hayatını senden alıyorya. çıkışta beklesin adam toplayıp geliyorum bizgillerden. hani bize hesap soracaklar ya moruk, bize de sıra gelecek mi? biz de hesap sora bilecek miyiz bu dünyadan? hani soramayacaksak ölümde cok bir bok değilmiş moruk.

Posted: 7 Eylül 2017 Perşembe by wildceno in
0

Moruk sana cuk kadar bir cep telefonundan yazıyorum bunları ondan çokta sallama yazım hatalarımı. En azından yazım hatalarımı sallama. Onda bari beni mazur gör. Ben bir aziz nesin değilim. Ben nesin diye sorunca bir cevap bulabilmiş de değilim.
Kaldı ki aslında lafı artık her şeyi cep telefonu gibi küçücük seylere sigdirdilar hayatlarimiz gibiye baglayacaktimda laf da uzadi gereksiz yere, ne ise yaradigi belirsiz hayatlar gibi. Anlatilacak cok sey var da moruk artik anlatacak cok degil hic kimse yok.
Eh sana da anlatacagim bir hikaye de var hala aklimda. Hayatimda pek bir sey kaldi aklimda ki pek cogu yasanmamis. Ani dedigin yasanmisliklarla olmaydi degilmi moruk. Ha al sana en tatli ironi yersen. Kaldi ki hepmiz isteriz baligimizi yerken muzaffer akgun soyledigi bir ara denizinde  kenar sira ha rakimizdan bir instagram anisi paylasmak.
Gel gorki instagramda bizim kulturumuzden degil tipki ogrendigimiz ve yasadigimiz kulturel ironiler gibi ne yasadiklarimiz istediklerimiz me paylastiklarimiz yasadiklarimiz. Iste tamda burada soylemis gibidi repligini "sen gittiğimi sanıyorsun baba ama aslında ben hiç gidemedim, gittin diyorsun ama bir türlü de dönemedim. aslında ne gidebildim ne de kalabildim". 
Iste mudur bugun oturuken eski bir dostla ki moruk sende seversin ibrahimi anladim ki bende siktir olup gitmeyi basaramamisim. Bir yanim kapitalizme bir tatli dis bir yanim arasbeak kulturle eziklenmis kucuk emrah ki en cok bu yakti cigerimizi en cok lan biz boylede iyiyiz lan diye sevindik iste bir yanimizda turk sanat musikisi ile zevk eylemek pesinde
En niyaheyetinde moruk desigin gibi "dusun 30binlira borcun var, ayda 100lira odesen..." de moruk ben neyin pesindeyim allasen?
Birde hatirlarmisin bir mahalle baskisi vardi dem vurup canina yandigimiz, sen simdi bunun neresindesin bilmiyom ama senin de bir ara sifatina sicayim zira gelsende su zikkim yere yazacagimiza iki kadeh ile konussaydik- ben yine o mahalleyi mahalleleyile yakip  nasreddin hoca misali "yorgan yandi ama pirelere de oh oldu" demek gibi efsanevi dusunceler pesindeyim. Ki yine anilarimiza bir yasanilmamislik daha kazinsida bekcinin sapkasini calma hikayesi yanliz kalmasin.
Ha sorarsan moruk 30bin borc nolacak diye ben para kqzanmadan once hic borcum yoktu moruk.
Ah lara acilara kalp kiriklarimiza kalbini kirdiklarimiza gelme moruk onlar borc degil. Zira ne odeyen cikti ne odeyebileigimiz ama sorarsan gotumuzde bir kamci saklar durur.

Posted: 29 Temmuz 2017 Cumartesi by wildceno in
0

bu aralar şair bir şeyler demiş olsa iyi olacak, yoksa orhan baba yorulmuştur söylemekten. o değilde varsa kaderi yazan acaba bu kaderi yazarken kimse seslendi, hatırlar mı sorsak? şimdi sanıyorsan burada hayat hakkında üç beş laf edilecek de sen de naciz faydalanacaksın, öyle hem hayat deyince üçle beşle olmuyor moruk zengin olacaksın üçün beşin lafı edilmeyecek yanında illa edeceksen adam tut ettir misal ama sen gene etme. şaraplar bile boktan artık, yada artık damakta tad kalmamış değmiyor bu damakla şarap içmeye yada içmeye uğruna çok da bir bok kalmadı. bizimkisi içmek olsun işte. yoksa nerede elektromanyetik kitabını nalburun raflarına bırakıp gezmeye çıkan gençlik. moruk artık gençlik değil götü pamuk insanlar olduk it sürüsü bile olmaz anladın mı.
boş ver moruk gene de orhan söylesin ben susam

Posted: 2 Haziran 2017 Cuma by wildceno in
0

neyse işte o halde bir yazı tura at, eski günlerdeki gibi dedim ki kendime, inanır mısın moruk, uğruna yazı tura atacak bir seçim bulamadım. sanki her şey çoktan seçilmiş gibi hissettim sonra. acaba tüm seçme haklarımızı mı kullandık şimdiye dek yoksa zaten bizim hiç yok muydu. ben mi çok yanlış gelmişim acaba.

bir de moruk belki daha ölmemişsin ama biraz.... neyse artık küfür etmeyeceğim.

Posted: 23 Mayıs 2017 Salı by wildceno in
0

uzun vakittir, kendimi bıraktım akıp giden her neyse ona, dalgalara kültür dediğin o zamazingonun bana zorladıklarından biraz biraz, ve her neyse işte uzun uzun yaşadım bir kelebeğin ömrüne referans alınınca.

bir fotoğraf karesi aldı beni bu aldatmacadan, kendine tecevüz edilirken "dolandırıcı vaaarrrr!!!" diye bağıran kadın gibi geldim kendime. bilir misin moruk o hikayeyi tıpkı hayat masalı diye yutturdukları bir dünya bilmediğin masal içinden. işte bir tecavüz esnasında kadın bağırınca böyle adam der "ben dolandırıcı değilim tecavüzcüyüm", kadın "buncacıkla tecavüz mü olur," "dolandırıcı vaarrr!!!"

işte moruk biz kaderde kedere de razı geldik fakat orada da bir aldatma mevzu bahis oldu. benim içinde bulunduğum insanlık her şeyin doğalını yiyormuş gibi balın doğalını arar. o doğuştan hazır etiketten kandırılmayı seçmiş. çoluk çocuğa karışmış moruk, baktım ki üniversite yıllarından bir fotoğraf karesi işte, bütün o bıyığı yeni terlemiş anadolunun yağız delikanlıları şimdi çocuklarına beni amca diye gösteriyorlar. karacaoğlan gibi bir kız bana emmi dedi diye dert ağlayacak değilim.

neyse buraya kadar olan her şey fasa ve fiso kısmı olayın. işte kalan kısmında kocaman bir yalnızlık var bir ömrümüzü yalnızlığımızı unutmak için feda eden cinsler bizler değil miyiz. ve moruk zaman izafi dediler de benim bu izafiyetle çok derdim var içerlediğim dertlerden biridir de o konumuz değil işte o zaman geçtikçe öğrendiğim bir şey daha oldu. her geçen zaman daha da yalnızım. rakının tadı bile eskisi kibi sökmüyor beynimi. işe yaramadığını bile bile denemekten vazgeçmediğim şeyler var hayatta; rakı içmek, yaşamayı denemek gibi mesela.

içimde artık eskisi gibi küfür edecek, celallenecek, lanetler okuyacak, gelmişine geçmişine, ağıcının köküne sövecek, rakıyı şişeden dikleyecek ki onun da boğazına bekaret halkası taktılar uzun vakittir ateşim yok. yok öyle eskisi gibi bir moruk, törpülenmiş, kulak memesi kıvamına gelinceye kadar anaosda bekletilmiş ve acı ile terbiye edilmiş benliğim var. ama o da sana gelmez de gelişi bize epeyce pahallıya mal oldu, oluşuna verecek yerde bulamadık. Tadilat nedeniyle dedik, kapatıyoruz dedik, işte öyle fıkrasına gülünmeyen adam gibi kaldık.

sen bütün bunları okuyamazsın moruk vaktinde yoktur zaten, eşin yada çocuğun ki uzun zamandır haberim de yok ne hangilerine sahipsin ama işte onlardan biri izin vermiyordur zaten okumana, kısaca ne istersen de, zaten tamlayacak ismimizde kalmadı sıfat bile çok görüldüğünden bu bünyeye ben tamlanamadım.

sana bir hikayemi anlatarak bitirmek isterdim de cümlelerimi hikaye yok müdür artık bende yok, dün bir şey olmadı, tıpkı son birkaç bin küsür dün gibi.

a bak ne geldi aklıma geçen günlerde ki ne kadar geçtiği meçhul, biri beni alkolik olarak sıfatladı, onun için bu kadar basit idi, insanları kırtasiye rafındaki kalemleri yarıçaplarının milimetresine ayırmak gibi.  moruk, bilmiyorum insan lanetlenir mi, lilith den beri. demek ki pek de hayat öyle tahmin edildiği gibi olmuyor lavuk hayatta gerçekler ki bende başarılı, iyi bir insan olmak için hayaller kuran bir çocuk olmuşluğum vardı ünyenin varoşlarında büyürken.

büyüdüğün yer ünye olunca moruk, insan varoş nedir, şehir nedir kasaba nedir haliyle bilmiyorsun yetişirken.ucuz uyanık geçinmenin meziyet sanıldığı, sürekli "ben bilmiyordum ki" savunmasının kol gezdiği. fakir ama göt veren fırsat bulunca çakan tefecinin elindeki tefecilerin, bir mısır koçanı için mahkemelere düşenlerin memleketi, insanın çıra yakıp aranacağı lakin hiç bir taş altına suretinin düşmediği kara parçası la orası.

daha girizgahını diyemedim de anlatacaklarım kaldı dilimde, anasonun sonuna geldik tıpkı beyaz peynir gibi, darısı hayatın başına. bir fırsat bulursan ara moruk, neyse çağrı falan atsan da olur gerçi çağrı atma işi kalkmıştı değil mi mesaj da geçiyor .