Posted: 23 Ağustos 2014 Cumartesi by wildceno in
0

tecrübe edeli hayatta ümit etmenin yanlış olduğunu ve ben ümitlerin yerlerini yellere bırakalı hatrı sayılır vakit olmuştu. Lakin biranlık sahra görmüş gibi ümitlendim adımlarım koşmaya başlarken. Tıpkı her güzel şey gibi buda olmadı hayatımda, yok hayır demogoji yapmıyorum, derdim arabesk sözler söylemekte değilde iki gözüm, lakin gerçekler böyle. Hani bu dünyada afedersinde çarkına sıçılacak cinsten azizim, yoksa bizim götümüzü tutamadığımızdan değil herşeyin boka bir güzel boyanması. Lakin ansonun suyunu ayarlayıp girişeceksin sökeceksin beynindeki kirleri, ancak ozaman arınır belki ruhlarımız. Sadet ne de olsa bizim eve gelmez, kaldı ki kimsede bize navige etmez sadete giden yolda, hep ilk kavşaktan ters yola giriyoruz da ceza hep bize sadete gitmeye çalıştık diye kesiliyor. En büyük hatamdı benim düşünceli olmak, bu hayatta düşünceli olmakla lanetlenmiş benim hayatım, promilin beynime ulaşmasını beklemekten başka çarem yok lanetimden kurtulmak için. Lakin sizlere hep çareler ürete bilirim, egolarınızı tatmin etmeniz için elimden geleni yaparım. Gözlerim göremiyor artık görülmesi gerekenleri, o halde ne farkım var bir körden, şimdi sessizce unutun söylediklerimi. Hatta gidin yatın uyuyun bence güzel monoton hayatlarınızda Az ben bu hayatla çekişmem lazım